Kamienie rekonstruowane

Przed uzyskaniem pierwszych kamieni syntetycznych w jubilerstwie próbowano wprowadzić na rynek tzw. kamienie rekonstruowane. Metoda ta polegała na stapianiu proszku lub drobnych kamieni w wysokiej temperaturze, a następnie powolnym ich ochładzaniu. Otrzymywano w ten sposób duże kamienie.

Tego rodzaju wtórne utwory istnieją do dziś zwłaszcza w przypadku: bursztynu, hematytu, korali, lapis lazuli. malachitu i turkusu.

  • W 1895 r. udało się Michaudowi otrzymać duże, pięknej barwy rubiny przez stopienie małych kawałków i okruchów. Metoda tą podgrzewano drobne rubiny w tyglach platynowych do temperatury około 1800 °C dodając je stopniowo do stopionej masy.
  • Bursztyn prasowany (rekonstruowany)

Specyficzną metodą prasowania (ciągle praktykowaną) jest zgniatanie uplastycznionego w temperaturze 150-200 °C nieforemnego z natury materiału bursztynowego na regularne kamienie jubilerskie (kaboszony, rauty, tafle – każdy kamień z jednej bryłki). Taki materiał jest prawie niemożliwy do odróżnienia od naturalnego lub poprawianego termicznie. Ostatnie lata, upływające pod presją niedoboru surowca naturalnego, wywołały próby prasowania okruchów bursztynu w temperaturze bliskiej progowego punktu mięknienia (140 °C), nawet jeszcze niższej. Ma to na celu zachowanie specyficznych odcieni barwnych i stopnia przejrzystości użytych składników.

Zobacz też

  • naśladownictwo kamieni szlachetnych
  • obróbka kamieni barwnych
  • imitacje kamieni
  • kamienie syntetyczne
  • kamienie nieposiadające naturalnego wzorca
  • metody traktowania materiałów gemmologicznych

 

Encyklopedia Jubilerstwa

Możesz również polubić…