Danburyt

Danburyt – nazwa minerału jest związana z miejscem występowania – Danbury w Connecticut, USA; gdzie został odkryty w 1839 r. w zmetamorfizowanych dolomitach.

Należy do minerałów bardzo rzadkich.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy słupkowe kryształy przyjmujące postać wielościennego słupa, klinowato zakończonego rombową bipiramidą.Na ścianach kryształów widoczne jest nieraz poprzeczne prążkowanie. Występuje też w skupieniach zbitych i ziarnistych. Jest kruchy, najczęściej bezbarwny.

Występowanie

Występuje w utworach wykazujących bezpośredni lub pośredni związek z działalnościa magmową. Jest spotykany w pegmatytach, niekiedy występuje w żyłach kruszcowych.

Miejsca występowania: oprócz USA – Danbury /Conecticut/ oraz Russel, występuje również w Meksyku – rejon Baja i California, Birmie – Mogok, Japonii – Obira, Kyusziu. Także: Rosja – Dalniegorsk, Szwajcaria -Piz Vallatscha, Grison, Włochy – dolina Aosty, Viterbo, Czechy – Maglovec, Madagaskar.

Zastosowanie

Ma znaczenie naukowe oraz kolekcjonerskie. Największe wykształcone kryształy pochodzą z Rosji (bezbarwne o długości powyżej 20 cm). oraz z Madagaskaru (żółtobrunatne, o dł. około 10 cm).

Danburyt, ze względu na stosunkowo dużą twardość i słabą łupliwość doskonale nadaje się do wyrobu biżuterii. Starannie oszlifowane kamienie, mimo niewielkiej dyspersji, mogą być bardzo efektowne. Nadaje się im najczęściej szlif fasetkowy zarówno brylantowy jak i schodkowy.

Największy danburyt pochodzi z Birmy, ma żółtą barwę i masę 138,6 ct. Waga przeciętnych kamieni nie przekracza 10 ct.

Encyklopedia Jubilerstwa