Aragonit

Aragonit – minerał z gromady węglanów, polimorficzna odmiana węglanu wapnia. Stanowi 90% masy perłowej.

Jego nazwa wiąże się z miejscem występowania – Molina de Aragon (Hiszpania).

Charakterystyka

Właściwości

• Pleochroizm: brak
• Widmo absorpcyjne: nie diagnostyczne
• Luminescencja w bliskim ultrafiolecie wykazuje bladoróżowe, żółte lub zielone świecenie. W dalekim ultrafiolecie kryształy dają żółtawe, żółtawoczerwone lub białe świecenie.

Zazwyczaj tworzy kryształy tabliczkowe, słupkowe, igiełkowe. Często występują zbliźniaczenia (czasami wielokrotne). Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, pręcikowych, promienistych, groniastych, naciekowych. Czasami tworzy wykwity (kwiat żelaza). Jest kruchy, przezroczysty. Często zawiera domieszki: ołowiu (tarnowicyt), cynku (nicholsonit), strontu i pierwiastków ziem rzadkich. Reaguje z kwasem solnym. Jest izomorficzny z witerytem, stroncjanitem, cerusytem. W warunkach panujących na powierzchni Ziemi przekrystalizowuje się w kalcyt i tworzy z nim paramorfozy.

Występowanie

Jest produktem niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych; występuje w pęcherzach pogazowych. W kawernach wapiennych i strefach utleniania złóż kruszców, w osadach gorących źródeł (składnik grochowców).

Miejsca występowania:

• Na świecie: Hiszpania, Austria, Wielka Brytania, Peru, Włochy, Chile, Meksyk, Grecja, USA, kraje Afryki Południowo-Zachodniej oraz Słowacja i Czechy.

• W Polsce: występuje w okolicach Kłodzka, Ząbkowic Śląskich i Szklar. Spotykany jest w Górach Świętokrzyskich i okolicach Tarnobrzega.

Zastosowanie

• W jubilerstwie rzadko ze względu na miękkość, oszlifowane kryształy są zwykle bezbarwne,
• ma znaczenie naukowe,
• interesujący dla kolekcjonerów,
• czasami wykorzystywany jako kamień ozdobny,
• do wyrobu biżuterii artystycznej.

Encyklopedia Jubilerstwa